Η Σοφία Σαββάκη διάβασε από τη σχολική βιβλιοθήκη της τάξης μας το βιβλίο της Ζωρζ Σαρή " Όταν ο ήλιος" και μας το παρουσιάζει.
ΠΕΡΙΛΗΨΗ ΒΙΒΛΙΟΥ
Η Ζωή είναι ένα κορίτσι 16 χρονών που έχει δύο αδελφές την Ειρήνη και την και την Ελένη. Ζει στην Αθήνα με τον πατέρα της , τη μητέρα της, που είναι Γαλλίδα και την αδερφή της την Ειρήνη. Η αδερφή της η Ελένη ζει και εργάζεται στο Λαύριο. Η ηρωϊδα του βιβλίου μας, η Ζωή, περιγράφει γενικότερα τη ζωή στην Ελλάδα, αλλά και την δική της, την περίοδο της Γερμανικής κατοχής.
Αρχικά, αναφέρεται στον φίλο της τον Περικλή που φεύγοντας για τον πόλεμο του έδωσε για φυλακτό ένα κομπολόι. Η φιλία τους εξελίχθηκε μέσα από την αλληλογραφία και όταν ο Περικλής ήρθε με άδεια στην Αθήνα, της εκμυστηρεύθηκε την αγάπη του για αυτήν. Τότε αυτή ενθουσιάστηκε, όμως δυστυχώς ο φίλος της λίγο αργότερα σκοτώθηκε όταν έπεσε το αεροπλάνο του. Και αυτό στεναχώρησε πολύ την ηρωϊδα του βιβλίου. Η κακή αυτή διάθεση της άλλαξε όταν ο ελληνικός στρατός άρχισε της νίκες στην βόρεια Ελλάδα.
Στην συνέχεια μας μιλάει για την οικογένεια της. Ο μπαμπάς ήταν μάλλον φιλήσυχος και αυστηρός γιατί όταν δεν του άρεσε κάτι έβαζε αμέσως της φωνές. Η μητέρα της και κυρίως η αδερφή της η Ειρήνη ήταν πιο ριψοκίνδυνες γι’ αυτό και δεν δίστασαν να φιλοξενήσουν στο πατάρι τους έναν Άγγλο, τον Νόρμαν. Χωρίς να το ξέρει ο πατέρας φυσικά. Όταν όμως το ανακάλυψε, μετά από ένα θόρυβο στο πατάρι, αφού έδιωξε τον Νόρμαν έφυγε και αυτός από το σπίτι.
Παρ’ όλες της οικογενειακές διαμάχες η Ζωή περνούσε δύσκολα. Η μητέρα της πούλησε και το τελευταίο της χρυσό βραχιόλι για λίγα μακαρόνια. Έτσι μην έχοντας φαγητό οι γονείς της την έστειλαν στο Λαύριο, για να μείνει στο σπίτι της μεγάλης της αδερφής της Ελένης καθώς φοβούνταν να μην αρρωστήσει γιατί είχε ήδη αρχίσει να λιποθυμά από την πείνα.
Το Λαύριο ενώ αρχικά φαίνονταν απαίσιο για την Ζωή στην πραγματικότητα τα πράγματα δεν ήταν και τόσο άσχημα. Εκεί γνώρισε τον Δημήτρη, έναν νεαρό, που παρά της αντιρήσεις της Ελένης διοργάνωναν διαδηλώσεις κατά των κατακτητών.
Στη συνέχεια επέστρεψε στην Αθήνα μαζί με τον Δημήτρη και έμαθε ότι δύο αγαπημένοι της φίλοι ο Γιούρα και ο Σέβα είχαν κρεμαστεί. Στην Αθήνα με την βοήθεια της αδερφής της, της Ειρήνης, οργάνωσαν μία ομάδα αντίστασής μαζί με τους φίλους τους, όπου όλοι μαζί μοίραζαν διαδηλώσεις, έγραφαν συνθήματα στους τοίχους, έκαναν μυστικές συγκεντρώσεις κ.α.
Ένα βράδυ η Ζωή ενώ έγραφε συνθήματα στους τοίχους μαζί με μια φίλη της την Άννα ήρθαν η Γερμανοί συνέλαβαν την Άννα ενώ η Ζωή κατάφερε να ξεφύγει. Στο μεταξύ και ενώ η αντιστασιακή της δράση συνεχίστηκε η μητέρα της από την πείνα και την ταλαιπωρία τρελάθηκε και ο πατέρας της έριξε ευθύνες στις δυο του κόρες γεγονός που αργότερα μετάνιωσε.
Η ιστορία τελειώνει με την εικόνα της απελευθέρωσης που όλοι γιορτάζουν και αργότερα η Ζωή μας μιλάει για τον γάμο της με τον Δημήτρη καθώς και για τους γάμους των φίλων της και της αδερφής της. Γενικά ολόκληρης της παρέας που ήταν στην αντίσταση!
Το δικό μου τέλος……………..
Ένα βράδυ η Ζωή ενώ έγραφε συνθήματα στους τοίχους μαζί με μια φίλη της την Άννα ήρθαν οι Γερμανοί συνέλαβαν τις δυο κοπέλες , τις φυλάκισαν τις βασάνισαν και μετά από λίγες μέρες έμαθαν ότι συνέλαβαν και την υπόλοιπη ομάδα. Κάποια στιγμή τους έστειλαν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης στη Γερμανία όπου τους έβαζαν και δούλευαν σκληρά , κάποιοι άντεξαν και κάποιοι όχι.
Αργότερα μετά που τελείωσε ο πόλεμος όσους επέζησαν τους άφησαν ελεύθερους। Μέσα σε αυτούς ήταν και η Ζωή που αποφάσισε να γράψει την ζωή που έζησε την περίοδο της γερμανικής κατοχής στην Ελλάδα.
Ο καλύτερος και ο χειρότερος ήρωας
Η Ειρήνη: Η αδερφή της Ζωής η Ειρήνη ήταν για μένα η καλύτερη ηρωίδα. Μια κοπέλα γεμάτη ζωή ριψοκίνδυνη που αγαπούσε την οικογένεια της αλλά και την πατρίδα της. Πολλές φορές για να υποστηρίξει την μητέρα της δεν δίστασε να βάλει καυγά με τον πατέρα της. Άντεξε την πείνα και συμφώνησε να πάει η αδερφή της, η Ζωή, στο Λαύριο για καλύτερες συνθήκες, όπως το φαγητό και το κρύο, και όχι αυτή. Έκρυψε κρυφά στο σπίτι της έναν Άγγλο με την βοήθεια της μητέρας της και της Ζωής, παρόλο που ήξεραν την αντίδραση του πατέρα όταν θα το ανακάλυπτε και τέλος οργάνωσε η ίδια με τον φίλο της ομάδα αντίστασης κατά των Γερμανών.
Ο πατέρας: Ο πατέρας ήταν για μένα ο χειρότερος ήρωας του βιβλίου। Ένας άνθρωπος που συχνά καυγάδιζε με την οικογένειά του αυστηρός με τα παιδιά του σε σημείο που τον φοβούνταν και αναγκάζονταν να κάνουν πράγματα κρυφά από αυτόν. Δεν ήθελε να διακινδυνέψει τη ζωή του γι’ αυτό και όταν έμαθε για τον Άγγλο τον έδιωξε αλλά έφυγε και ο ίδιος από το σπίτι αφήνοντας απροστάτευτη την οικογένειά του και μάλιστα σε περίοδο ξένης κατοχής. Όταν δε τρελάθηκε η γυναίκα του έριξε πολύ εύκολα όλες τις ευθύνες στις κόρες του.
Έργα της Ζωρζ Σαρή: Μυθιστορήματα Ο θησαυρός της Βάγιας Το ψέμα Όταν ο ήλιος… Ο κύριός μου Σοφία! Νουβέλες Η αντιπαροχή Θέατρο Το τρακ Μεταφράσεις Φράγμα στον Ειρηνικό Το γαλάζιο κύπελλο Το παιδί και το αστέρι Η φιμωμένη Πορτογαλία | ||||
ΖΩΓΡΑΦΙΑ
